Pomoc dzikim zwierzętom zawsze powinna zaczynać się od dokładnej obserwacji, nie wolno postępować w oparciu o emocje! Dopiero w drugiej kolejności należy podejmować decyzje o dalszym działaniu. Zazwyczaj ingerencja człowieka jest uzasadniona w poniższych przypadkach:
Należy jednak zaznaczyć, że spełnienie powyższych warunków nie zawsze jest wystarczającym powodem naszej ingerencji! Należy mieć na względzie przede wszystkim behawior i biologię danego gatunku, które często znacznie odbiegają od naszych wyobrażeń. Dlatego, gdy nie jesteśmy pewni lub mamy jakiekolwiek wątpliwości w ocenie sytuacji, najlepiej będzie skontaktować się ze specjalistami, np.:
Problemem, z którym często spotykają się pracownicy naszej jednostki oraz pracownicy innych ośrodków rehabilitacji dzikich zwierząt, jest zabieranie zdrowych zwierząt z ich naturalnego środowiska lub ich osieracanie. Źle pojęta empatia i chęć niesienia pomocy sprawia, że duża część zwierząt, która trafia do tego typu ośrodków nigdy nie powinna się w nich znaleźć. Bezpośredni kontakt z człowiekiem i relokacja to dla dzikiego zwierzęcia ogromny stres, który może nieść za sobą wiele niepożądanych skutków, mimo że pozornie zwierzę wydaje się być spokojne i nie ucieka. Zdarzyć się również może, że samodzielnie będziemy mogli szybko i sprawnie pomóc zwierzęciu po udzieleniu telefonicznego instruktażu. Dlatego jeszcze raz zachęcamy do poprzedzania swoich działań kontaktem ze specjalistami lub co najmniej wyszukaniem informacji o danym gatunku w Internecie.
7.30-15.30